دستم را دراز می کنم و تکه ای از ابر بی باران امید را

به زیر می آورم و در آسمان خیال رها می کنم تا شاید

دوباره بر کویر خشکیده ی احساس ببارد و گلهای عشق

دوباره شکوفا شوند........هر روز با این رویا دلخوشم

اما.....اما می ترسم

می ترسم تند باد سرنوشت بیاید و ابرهای رویای مرا با

خود ببرد و کویر احساسم همیشه کویر بماند